ว่านหางจระเข้ คำว่าว่านหางจระเข้ ทำให้เกิดความรู้สึกเย็น ขมในปาก และหวังว่าจะหายดี บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่า ทำไมผู้ผลิตผลิตภัณฑ์ดูแลผิวจึงเป็นที่นิยม นอกจากนี้ ว่านหางจระเข้ยังได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่ประชากร ปลูกไว้ที่บ้าน ดูแลและทะนุถนอม เพื่อตัดใบอ้วนออกในเวลาวิกฤต แล้วหยดกระจาย กินหรือแนบไปกับจุดที่เจ็บ ความลับของ ว่านหางจระเข้ คืออะไร MedAboutMe เข้าใจ

เรารู้อะไรเกี่ยวกับว่านหางจระเข้บ้าง ว่านหางจระเข้มีประมาณ 250 ชนิด มีเพียง 4 ถึง 5 เท่านั้น ที่มีผลการรักษาในร่างกายมนุษย์ ว่านหางจระเข้ที่แท้จริง คือว่านหางจระเข้ Aloe barbadensis Miller ถิ่นที่อยู่ตามธรรมชาติของมันคือทะเลทรายที่แห้งแล้ง องค์ประกอบทางเคมีที่ใกล้เคียงที่สุดคือว่านหางจระเข้ พืชชนิดนี้มักพบบนขอบหน้าต่างในอพาร์ทเมนต์ธรรมดาทั่วโลก

ว่านหางจระเข้ทั้งสองชนิด มักใช้ในการเตรียมผลิตภัณฑ์ยาและเครื่องสำอางต่างๆ อย่างไรก็ตาม ราชินีอียิปต์ใช้ว่านหางจระเข้เพื่อจุดประสงค์ด้านเครื่องสำอาง เพื่อให้ผิวนุ่ม อเล็กซานเดอร์มหาราชปฏิบัติต่อทหารของเขา และคริสโตเฟอร์โคลัมบัสปฏิบัติต่อผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ชาวอเมริกันถือว่าว่านหางจระเข้เป็นยาระบายที่มีประสิทธิภาพ

แต่ในช่วงทศวรรษที่ 1930 ได้รับการพิสูจน์อย่างไม่คาดคิดว่า เป็นการรักษาโรคผิวหนังอักเสบจากรังสี ซึ่งเป็นโรคผิวหนังที่เกิดจากการสัมผัสกับรังสี ว่านหางจระเข้สดถือเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดหรือมากกว่าใบหนาฉ่ำที่มีขอบหยัก แผ่นมีสามชั้นเจลใสที่ภายในประกอบด้วยน้ำ 99 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งไขมัน กลูโคแมนแนน เส้นใยพืช กรดอะมิโน สเตอรอล อนุพันธ์ของสเตียรอยด์ และวิตามินจะละลาย

น้ำยางชั้นกลาง น้ำสีเหลืองอมขมที่ให้ว่านหางจระเข้มีรสขม และมีไกลโคไซด์และแอนทราควิโนน ผิวหนังชั้นนอกที่บางซึ่งพืชสร้างโปรตีนและคาร์โบไฮเดรต เจลว่านหางจระเข้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่า เป็นพาหะในอุดมคติสำหรับวัคซีนไข้หวัดใหญ่ชนิดใหม่ที่ชาวอเมริกันกำลังพัฒนาอยู่ สันนิษฐานว่ายาใหม่จะถูกเป่าเข้าไปในจมูก และต้องขอบคุณฐานของว่านหางจระเข้ที่ติดกับเยื่อเมือก

หลังจากนั้นจะถูกดูดซึมเข้าสู่เนื้อเยื่ออย่างมีประสิทธิภาพและช้าๆ ส่วนผสมของว่านหางจระเข้ ทำหน้าที่ในเนื้อเยื่อเยื่อบุผิวและระบบภูมิคุ้มกัน เยื่อบุผิวเป็นส่วนหนึ่งของผิวหนังของเรา และครอบคลุมอวัยวะทั้งหมดของร่างกาย ความสำคัญของระบบภูมิคุ้มกัน เพื่อการดำรงอยู่อย่างมั่งคั่งนั้นไม่คุ้มที่จะพูดถึง พืชชนิดนี้ประกอบด้วย ซาโปนิน เหล่านี้คือไกลโคไซด์จากพืช สารลดแรงตึงผิว

เมื่อสารละลายซาโปนินถูกกวน จะเกิดฟองสบู่หนาขึ้น ชื่อนี้เนื่องจากซาโปเป็นภาษาละตินแปลว่าสบู่ ต่อไปนี้เป็นที่ทราบกันดีเกี่ยวกับซาโปนิน สารเหล่านี้ไม่ถูกดูดซึมในทางเดินอาหาร ดังนั้น จึงสามารถให้ทางปากได้ พวกเขามีผลน้ำยาฆ่าเชื้อและทำความสะอาด ในขณะเดียวกัน ก็ไม่สามารถฉีดเข้าไปในเลือดได้อย่างแน่นอน

เนื่องจากซาโปนินเป็นสาเหตุของการแตกของเม็ดเลือดแดงเม็ดเลือดแดง รูขุมขนก่อตัวขึ้นในเยื่อหุ้มเซลล์เม็ดเลือดแดง และเฮโมโกลบินจะซึมเข้าสู่กระแสเลือด แอนทราควิโนน สารประกอบที่มีฤทธิ์เป็นยาระบาย ว่านหางจระเข้มีอนุพันธ์ของแอนทราควิโนน ได้แก่ บาร์บาลูอินว่านหางจระเข้ อีโมดิน และไครโซฟานอล สารเรซิน เนื้อหาในว่านหางจระเข้ถึง 20 เปอร์เซ็นต์

เรซินยังมีฤทธิ์เป็นยาระบาย แต่อะโลซินยังสามารถยับยั้งการทำงานของเซลล์ที่ผลิตเมลานินได้ ดังนั้น ว่านหางจระเข้จึงมีผลทำลายผิวหนัง วิตามิน แร่ธาตุ และสารอาหารที่เป็นประโยชน์อื่นๆ เนื้อหาของสารที่มีประโยชน์ต่อร่างกายมนุษย์นั้น ขึ้นอยู่กับว่านหางจระเข้นี้เติบโตที่ไหน เมื่อปลูกในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ ภายใต้แสงแดดที่ร้อนจัด ว่านหางจระเข้จะอุดมไปด้วยแร่ธาตุต่างๆ

แคลเซียม โซเดียม เหล็ก โพแทสเซียม โครเมียม แมกนีเซียม สังกะสี แมงกานีส และทองแดง ใบที่หนาและฉ่ำของมันมีวิตามิน A C และ E ที่ต้านอนุมูลอิสระ เช่นเดียวกับ B12 กรดโฟลิก และโคลีน ว่านหางจระเข้ยังประกอบด้วยกรดอะมิโนที่จำเป็น 20 ชนิดจาก 22 ชนิด และกรดอะมิโนที่จำเป็น 7 ชนิดจาก 8 ชนิด กรดซาลิไซลิกสารประกอบที่มีคุณสมบัติต้านการอักเสบ ยาแก้ปวด และต้านเชื้อแบคทีเรีย

ผู้ที่ชื่นชอบว่านหางจระเข้เชื่อว่า สามารถดื่มและทาบนผิวหนัง ด้วยกระบวนการอักเสบหลายชนิดรวมถึงแมลงกัดต่อย เอนไซม์ ว่านหางจระเข้มีเอ็นไซม์ 8 ชนิด ซึ่งบางชนิดช่วยลดการอักเสบ เมื่อใช้กับผิวหนัง bradykinase และบางชนิดเกี่ยวข้องกับการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรตและไขมัน ไฟโตฮอร์โมน เนื้อเยื่อของว่านหางจระเข้ประกอบด้วยฮอร์โมนจิบเบอเรลลิน และออกซินซึ่งมีฤทธิ์ต้านการอักเสบ และมีส่วนร่วมในการสมานแผล

อ่านต่อได้ที่ >> โรคต่างๆ แนะนำเกี่ยวกับอาหารที่เหมาะสมสำหรับเด็กและไม่ทำให้เกิดโรค